Onlangs las ik deze post van Wendy Walrabenstein. De interesse was gewekt. Wat verder speurwerk bracht mij onder andere bij deze berichten op de blog van De Groene Meisjes. Ik was verkocht en heb meteen het boek van Marie Kondo gekocht. Wieblieftu? Marie Kondo is een Japanse opruimgoeroe met een eigen adviesbureau. Ze helpt inmiddels wereldwijd mensen met het opruimen van hun huis. En dan niet letterlijk leegruimen en schoonmaken, nee ze geeft tips over hoé je nu eigenlijk moet opruimen. Het echte werk doe je zelf want alleen jij kan bepalen wat je wil houden en wat je weg wil doen. Dat is namelijk de kunst: opruimen is niet opbergen (meer spulletjes kwijt kunnen in minder ruimte). Nee, opruimen is selecteren en wegdoen.
Ik heb het boek in 1 middag uitgelezen en kan het iedereen aanbevelen. Niet alleen interessante lectuur maar ook nog eens vlot leesbaar en best grappig. Er staan best veel eye-openers in, maar ook dingen die je wel weet maar niet toepast of even aan herinnerd moet worden. Kondo gaat best ver in een aantal dingen (het begroeten van je huis, sokken in de sokkenla zijn op vakantie en je handtas maak je leeg als je thuiskomt en berg je op). Dat is niet aan mij besteed, maar met veel tips kan je echt wel wat.
De belangrijkste punten van de Kondo-filosofie op een rijtje:
- opruimen doe je per categorie, niet per kamer
- begin met kleding, dan boeken en paperassen, dan allerhande spulletjes en als laatste de spullen met emotionele waarde (foto's, memorabilia, erfstukken, enz)
- opruimen doe je door alles uit de betreffende categorie uit de kast(en) te halen en uit te stallen (alles? echt alles!)
- je neemt elk voorwerp in de hand en gaat voor jezelf na "word ik hier blij van?"
- enkel als het antwoord "ja" is, mag het voorwerp blijven
- bij een "nee" gaat het voorwerp weg (je hoeft het niet zomaar weg te gooien maar zoekt er uiteraard een mooie bestemming voor)
- alles heeft zijn eigen, vaste plek; dat geeft het huis en dus jou rust
Vooral het eerste punt was voor mij wel een eye-opener. Het is eigenlijk best logisch, als je er over nadenkt. Je kan pas echt goed bepalen wat je weg wil doen als je alles in je overweging mee kan nemen. Je kan geen appels met peren vergelijken, als het ware. En het is de enige manier om er achter te komen wat je nu eigenlijk echt allemaal hebt. Het is echt onvoorstelbaar wat zich door de jaren heen allemaal bewust of onbewust opstapelt in je kamers en kasten. Ik kwam er bijvoorbeeld achter dat ik maar liefst 25 paar schoenen bezat. Had je het mij vantevoren gevraagd, ik had gezegd maximaal 10. Ik ben namelijk geen shop-fanaat en hou me niet zo bezig met kleding en schoenen. Waarom puilde mijn kleerkast dan uit en had ik 25 (echt waar!) paar schoenen? Omdat ik nooit iets wegdeed!
U heeft denk ik wel in de gaten dat ik in de verleden tijd spreek, ik ben namelijk met de methode van Marie Kondo (ook wel KonMari genoemd) aan de slag gegaan. De schoenen waren als eerste aan de beurt - ik heb nu nog 7 paar over en 2 paar pantoffels. Waar ik ze eerst door het huis verspreid moest opbergen past nu alles in de schoenenkast: winst! Daarna de kleding: in plaats van 2 hoge stapels ligt er nu 1 klein stapeltje t-shirts op het schap en in plaats van te weinig ruimte aan het rek heb ik nu ruimte over. Jassen, beddengoed, handdoeken, het moest er allemaal aan geloven. Resultaat: een opgeruimde kleerkast en bergkast. En een erg blij mens!
Want dat doet het opruimen met je (of in elk geval met mij): je wordt er blij van! Zelfs het opruimen zelf - wat ik altijd als het er op aan komt toch wel vermoeiend en vervelend vond - is veel leuker geworden. Omdat je weet wat het resultaat is. En ook omdat je weet dat je dit 1 keer grondig moet doen, en als je het goed doet hoeft het daarna nooit meer zo uitgebreid (je kan dan volstaan met 1 of 2 keer per jaar een uurtje of twee op te ruimen volgens dezelfde methode - niet te veel gevraagd toch?).
Het afgelopen weekend heb ik mijn boekenkasten uitgeruimd, een karwei waar ik aan de ene kant tegenop zag en aan de andere kant naar uitkeek. Ik heb werkelijk alle boeken uit de kast gehaald en in stapeltjes op de grond gelegd. Degenen die mij kennen weten dat ik boeken verzamel en kunnen zich wellicht iets voorstellen bij de hoeveelheid (de vloer van de hobbykamer was voor de helft gevuld met alleen maar boeken - heb nog spijt dat ik er geen foto van gemaakt heb). Daarna heb ik de boekenkasten grondig schoongemaakt - dat kon want ze waren voor het eerst helemaal leeg. Vervolgens heb ik elk boek ter hand genomen en de Marie Kondo-vraag gesteld: word ik er blij van? Resultaat: 10 volle dozen boeken afgevoerd en 2 opgeruimde boekenkasten. In plaats van alleen maar gevulde schappen is er nu ook ruimte voor andere spulletjes en in plaats van dat op elk schap 2 rijen boeken staan staat er nu overal maar 1 rij. Boeken die bij elkaar horen staan bij elkaar. Er is weer ruimte om mijn verzamelingen uit te breiden (Terry Pratchett en Garfield) en dat geeft mij rust. Boeken die ik niet meer wil herlezen bewaar ik niet langer - waarom immers? Bewaren om te bewaren, nee dank u wel.
Want dat is toch wel het doel: jezelf omringen met spulletjes die je gelukkig maken en je ontdoen van rommel en onnodige ballast. Een opgeruimde geest in een opgeruimd huis!
Ik ga de komende weken/maanden gestaag verder want er moet echt nog een heleboel gebeuren, maar ik koester de hoop te eindigen met een huis dat in balans is en waar mijn huisgenoten en ikzelf rust vinden.
Nieuwsgierig geworden? Het boek vind je hier. Ik kan alleen maar zeggen: als je er aan toe bent, lees dat boek en ga het doen. Voel je echter niet gedwongen om te gaan opruimen als je dat niet echt wil. Het moet vanuit jezelf komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten