Review: de Groene Meisjes

Sinds een half jaar volg ik de blog van De Groene Meisjes. In de rechterbalk op mijn blog staat een rijtje leuke vegan blogs waar je deze dames ook terug vindt. Wie zijn ze en waarom volg ik ze? De Groene Meisjes zijn Merel en Jamie, twee enthousiaste twintigers die de wereld een stukje groener, duurzamer en vrolijker willen maken. En daar slagen ze aardig in! Via hun blog delen ze hun enthousiasme met de wereld door middel van vegan recepten, tips voor een groener leven en bewust en duurzaam shoppen en reizen.

Ze hebben een hele eigen, opgewekte schrijfstijl wat elk artikel heel aangenaam lezen maakt. Ook pittige onderwerpen gaan ze niet uit de weg, je merkt aan het aantal reacties onder een artikel dat het soms heel wat teweeg brengt. Discussies gaan de dames graag aan, zolang je de ander maar in zijn waarde laat. Ik blijf steeds bij hun blog terugkomen omdat het voor mij een zen-momentje is, batterijtjes opladen en even wat positiviteit tanken. Een grote inspiratiebron dus, met bovendien een heel arsenaal aan lekkere en originele recepten. En niet te vergeten regelmatig toffe winacties of kortingscodes voor duurzame webshops. Echt een blog om bij je favorieten te zetten.

Week 40 en 41

Bij gebrek aan inspiratie ga ik vandaag gewoon wat dingen met jullie delen van de afgelopen twee weken.

Als eerste: mac & not cheese met broccoli. Ik kreeg dit recept van The Surznick Common Room doorgespeeld van neef Bert. Naar aanleiding van mijn blogpost over broccolisoep wist hij mij te vertellen dat hij broccoli wel eens bij deze macaroni eet. Keigoede tip! En bovendien: die saus is echt goddelijk. Door de tomatenpasta krijgt hij een volle, okergele kleur en komen alle smaken echt goed naar boven. Bij mij zag het er zo uit:

De saus had nog iets dikker gekund maar ik was te ongeduldig met het maken van de roux en heb de (haver)melk dus wat te snel toegevoegd. Daardoor is de saus niet zo goed gebonden, maar gelukkig doet dat aan de smaak niets af. Verder is het een kwestie van pasta koken, broccoli stomen (ik deed dat in een vergiet boven de pan met pasta), saus erover en smullen maar.

Hooimadam

Op de blog van Green Evelien ontdekte ik de Hooimadam. Een katoenen hoes gevuld met schapenwol (neeeee niet vegan I know maar lees alsjeblieft verder) die hetzelfde werkt als een hooikist. Vroeger werd zo'n kist gevuld met hooi gebruikt om eten in warm te houden of te laten garen. De Hooimadam is daar een moderne variant van.

Hoeraatje

Ik wil echt even wat kwijt: ik heb wederom een vreugdedansje kunnen doen in de supermarkt. Al zo ongeveer sinds ik van het bestaan weet van dit merk, heb ik het overal gezocht. Tot nog toe zonder succes, ik woon denk ik in het verkeerde deel van het land. MAAR. O glorie ende blijdscap. Mijn vruchteloze zoektocht is voorbij. Want. Vandaag. Vond ik. In de Albert Heijn. In dit achtergestelde oord. In de vriezer. Ijs. Vegan ijs. Van PROFESSOR GRUNSCHNABEL. (Voeg mentaal zo'n 38 uitroeptekens toe.)

Volgens mij zei ik hardop: waaaaaat? Neeeeeeee. Echt!?! *vreudedansje* Uiteraard waren wederom, net als bij mijn ontdekking van Wilmersburger in de Jumbo, rare blikken van de mede-winkelaars mijn deel. Boeit me niet, na lang zoeken heb ik dus gevonden. En wel twee (!) smaken. Framboise Extase en Chococolate. Heerlijk om met deze hitte reuze veel ijs-keuze te hebben. In de Jumbo vond ik eerder al soja-ijs van Van Gils, vanille en chocolade. En dan zijn er natuurlijk diverse smaken waterijs te koop.

Er is echter niets wat mij kon voorbereiden op de smaaksensatie van Professor Grunschnabel. Het voldoet absoluut niet aan mijn verwachtingen. Het overtreft ze. In de overtreffende trap. Het frambozenijs is een smaakbom, fris-zuur fruitig en licht. Sorbetijs wil nog wel eens waterig zijn of mierzoet, deze is geen van beide. Het chocolade-kokos ijs is zacht en romig, maar ook licht en heerlijk smaakvol. Beide varianten scheppen als een mousse, en zo voelt het ook aan in je mond. Dat was wel heel even wennen, maar die smaak... Ik raak er niet over uitgepraat. Dat vegan roomijs zo licht en zacht kan zijn en toch zoveel smaak kan hebben, ik had het niet kunnen dromen. Soja-ijs vind ik ook wel lekker, maar er zit voor mij toch altijd een smaakje aan dat ik niet helemaal kan plaatsen. Zal de soja wel doen. Grunschnabel heeft dat niet, de smaak is heel natuurlijk. Je proeft dat er geen rommel in zit en dat het met veel liefde en kennis van zaken uitgedokterd is. Grunschnabel is ook nog eens een Nederlands product, hoewel de naam anders doet vermoeden. Het bedrijf is gevestigd in Alkmaar sinds 2003 en verovert langzamerhand de (nationale en internationale) markt.

Dat chocolade-ijs komt nog vaker in huis, dieet of geen dieet. Manmanman. Kannie wachten om alle andere smaken uit te proberen, want die zijn er gelukkig in overvloed.

Het ijs van Professor Grunschnabel is overigens altijd:

vegan

lactose-vrij

glutenvrij

vrij van soja

koosjer

halal

Proef en overtuig jezelf!

Review: Wilmersburger tortellini

Voor zij die Wilmersburger nog niet kennen: het is een veganistische kaasvervanger op basis van plantaardige vetten. Vrij van soja en een aantal producten zijn ook vrij van gluten. Duits van oorsprong maar volledig omarmd door Nederlandse vegans, en terecht want zeer smaakvol. Bijkomend voordeel: het is behoorlijk lang houdbaar in de koeling: ongeopend enkele maanden, geopend blijft ie ook nog wel een week of twee goed.

Wilmersburger is verkrijgbaar in blokken en plakjes in verschillende smaken en bovendien ook als geraspte (pizza)kaas. Die laatste variant is werkelijk ideaal als vervanger voor geraspte kaas op pizza's en bij pastagerechten maar ook in en op ovenschotels en in bechamel-achtige "kaas"sauzen. Hoewel de smaak maar weinig weg heeft van koemelk-kaas gedraagt het zich wel ongeveer zo. Als je 't over de tomatensaus van je pizza strooit, smelt het heerlijk romig weg, net als in sauzen. Als je het als topping gebruikt voor je ovenschotels krijg je een knapperig korstje. En als je een plak tussen twee sneetjes brood legt en het geheel tussen het tosti-ijzer legt krijg je... tosti! Als je het apparaat aan zet tenminste. (Voor de Belgen: tosti = croque monsieur. Voor de Nederlanders: spreek uit als "krok mesjeu".)