Goulash

Nou ja, een vegan variant op goulash dan. Maak er van wat je wil, ik vind dit gerecht niet alleen lekker maar ook voedzaam, vullend en pittig. Precies wat je nodig hebt in het najaar.

De groenten zijn lekker grof gesneden zoals je ziet, dat hoort bij een stoofschotel als deze vind ik. Dit recept is ook ideaal om restjes op te maken, je kan hier alles in kwijt. Qua kruiden gaat er vooral paprikapoeder in, en ik vond in de kruidenlade een potje gedroogde marjolein. Het rook heerlijk dus ik dacht: waarom niet? Heb je dit niet in huis, ook geen probleem. Peterselie kan natuurlijk ook.

Pittige pompoen-paprika soep

Ahhhh herfstweer. Koud. Guur. Mistig. De ideale tijd om lekker binnen bij de kachel te blijven onder een dekentje met een goed boek en een kop warme sojachoco. Ik heb elk jaar weer wat moeite met die overgang van zomer naar herfst, vooral omdat het dan "opeens" weer zo vroeg donker is. Wat helpt is een kom geurige, kleurige, hete soep. Heerlijke comfort food waar je van opknapt na een lange werkdag, en het kost je nauwelijks tijd in de keuken.

Bloemkool

Bloemkool: gezond, voedzaam, vezelrijk, van bij ons en nog in het seizoen tot oktober. Waarom er niet mee koken? Nou, omdat ik het stiekem niet zo heel lekker vind. (En het huis gaat er vreemd van ruiken.) Ik koop 'm dus niet zo vaak en als ik al bloemkool gebruik moffel ik het weg in een curry of zo. Gisteren, bij het opstellen van het boodschappenlijstje, drong de vraag zich weer op: wat eten we de komende dagen? Meestal kijk ik dan even naar een lijstje met seizoensgroenten om van daar uit een recept te zoeken. En daar was ie: bloemkool. Klein schuldgevoel omdat het al weer te lang geleden was dat ik 'm op heb. Vroeger thuis aten wij regelmatig bloemkool, want dat was gezond zei moeder. Mama maakte het altijd met van die dikke witte saus erbij, en een vleugje nootmuskaat - herkenbaar? Wat mij betreft een mooie combinatie van drie dingen die ik niet lekker vond (en vind).

Hoeraatje

Ik wil echt even wat kwijt: ik heb wederom een vreugdedansje kunnen doen in de supermarkt. Al zo ongeveer sinds ik van het bestaan weet van dit merk, heb ik het overal gezocht. Tot nog toe zonder succes, ik woon denk ik in het verkeerde deel van het land. MAAR. O glorie ende blijdscap. Mijn vruchteloze zoektocht is voorbij. Want. Vandaag. Vond ik. In de Albert Heijn. In dit achtergestelde oord. In de vriezer. Ijs. Vegan ijs. Van PROFESSOR GRUNSCHNABEL. (Voeg mentaal zo'n 38 uitroeptekens toe.)

Volgens mij zei ik hardop: waaaaaat? Neeeeeeee. Echt!?! *vreudedansje* Uiteraard waren wederom, net als bij mijn ontdekking van Wilmersburger in de Jumbo, rare blikken van de mede-winkelaars mijn deel. Boeit me niet, na lang zoeken heb ik dus gevonden. En wel twee (!) smaken. Framboise Extase en Chococolate. Heerlijk om met deze hitte reuze veel ijs-keuze te hebben. In de Jumbo vond ik eerder al soja-ijs van Van Gils, vanille en chocolade. En dan zijn er natuurlijk diverse smaken waterijs te koop.

Er is echter niets wat mij kon voorbereiden op de smaaksensatie van Professor Grunschnabel. Het voldoet absoluut niet aan mijn verwachtingen. Het overtreft ze. In de overtreffende trap. Het frambozenijs is een smaakbom, fris-zuur fruitig en licht. Sorbetijs wil nog wel eens waterig zijn of mierzoet, deze is geen van beide. Het chocolade-kokos ijs is zacht en romig, maar ook licht en heerlijk smaakvol. Beide varianten scheppen als een mousse, en zo voelt het ook aan in je mond. Dat was wel heel even wennen, maar die smaak... Ik raak er niet over uitgepraat. Dat vegan roomijs zo licht en zacht kan zijn en toch zoveel smaak kan hebben, ik had het niet kunnen dromen. Soja-ijs vind ik ook wel lekker, maar er zit voor mij toch altijd een smaakje aan dat ik niet helemaal kan plaatsen. Zal de soja wel doen. Grunschnabel heeft dat niet, de smaak is heel natuurlijk. Je proeft dat er geen rommel in zit en dat het met veel liefde en kennis van zaken uitgedokterd is. Grunschnabel is ook nog eens een Nederlands product, hoewel de naam anders doet vermoeden. Het bedrijf is gevestigd in Alkmaar sinds 2003 en verovert langzamerhand de (nationale en internationale) markt.

Dat chocolade-ijs komt nog vaker in huis, dieet of geen dieet. Manmanman. Kannie wachten om alle andere smaken uit te proberen, want die zijn er gelukkig in overvloed.

Het ijs van Professor Grunschnabel is overigens altijd:

vegan

lactose-vrij

glutenvrij

vrij van soja

koosjer

halal

Proef en overtuig jezelf!

Review: Wilmersburger tortellini

Voor zij die Wilmersburger nog niet kennen: het is een veganistische kaasvervanger op basis van plantaardige vetten. Vrij van soja en een aantal producten zijn ook vrij van gluten. Duits van oorsprong maar volledig omarmd door Nederlandse vegans, en terecht want zeer smaakvol. Bijkomend voordeel: het is behoorlijk lang houdbaar in de koeling: ongeopend enkele maanden, geopend blijft ie ook nog wel een week of twee goed.

Wilmersburger is verkrijgbaar in blokken en plakjes in verschillende smaken en bovendien ook als geraspte (pizza)kaas. Die laatste variant is werkelijk ideaal als vervanger voor geraspte kaas op pizza's en bij pastagerechten maar ook in en op ovenschotels en in bechamel-achtige "kaas"sauzen. Hoewel de smaak maar weinig weg heeft van koemelk-kaas gedraagt het zich wel ongeveer zo. Als je 't over de tomatensaus van je pizza strooit, smelt het heerlijk romig weg, net als in sauzen. Als je het als topping gebruikt voor je ovenschotels krijg je een knapperig korstje. En als je een plak tussen twee sneetjes brood legt en het geheel tussen het tosti-ijzer legt krijg je... tosti! Als je het apparaat aan zet tenminste. (Voor de Belgen: tosti = croque monsieur. Voor de Nederlanders: spreek uit als "krok mesjeu".)

Comfort food

Vorige week vrijdag/zaterdag ben ik snipverkouden geworden. Zoiets gebeurt uiteraard niet ineens, maar vrijdag begonnen de symptomen zich te manifesteren: beginnende keelpijn, beetje snotterig en een zeurderige hoofdpijn ergens in de verte. Op tijd naar bed en warm ingeduffeld, maar het mocht niet baten. Gelukkig is het bij een fikse verkoudheid gebleven, er schijnen ergere dingen te heersen (een gemuteerde, resistente variant op het griepvirus en een zware blafhoest zijn slechts twee dingen waar enkele van mijn collega's mee te kampen kregen). 

Hoewel het dus erger kon, was ik begin deze week evengoed geen cent waard. Juist dan wil je toch lekker en gezond eten. Ik voorzag dus in comfort foods: troosteten. Geen junk food of fast food, maar eten dat snel klaar is en wat je "troost" biedt: je gaat je er wat beter van voelen.