Comfort food

Vorige week vrijdag/zaterdag ben ik snipverkouden geworden. Zoiets gebeurt uiteraard niet ineens, maar vrijdag begonnen de symptomen zich te manifesteren: beginnende keelpijn, beetje snotterig en een zeurderige hoofdpijn ergens in de verte. Op tijd naar bed en warm ingeduffeld, maar het mocht niet baten. Gelukkig is het bij een fikse verkoudheid gebleven, er schijnen ergere dingen te heersen (een gemuteerde, resistente variant op het griepvirus en een zware blafhoest zijn slechts twee dingen waar enkele van mijn collega's mee te kampen kregen). 

Hoewel het dus erger kon, was ik begin deze week evengoed geen cent waard. Juist dan wil je toch lekker en gezond eten. Ik voorzag dus in comfort foods: troosteten. Geen junk food of fast food, maar eten dat snel klaar is en wat je "troost" biedt: je gaat je er wat beter van voelen.

Verjaarstaart

Afgelopen week was ik jarig. Ik werd in de bloemetjes gezet - dank voor deze kleurenpracht!

U weet al dat ik van bakken hou, dus het zal u niet verbazen dat ik zelf aan de slag toog om een verjaarstaart (dat is geen echt woord, ik weet het, maar het is zo grappig) in elkaar te steken. Ik kwam dit recept tegen op de blog Le Gumo (nu weet u meteen hoe ik aan het woord kom) voor een soort kwarktaart met kersenyofu. Het ziet er ongelofelijk lekker uit, heeft de wauw-factor door het mooie rode laagje aan de bovenkant en het recept zag er niet al te moeilijk uit.

Ochtendrituelen

Zondagochtend = gelukzaligheid. Geen wekker die afloopt in de vroege uurtjes, want we hoeven niet vroeg op te staan. In plaats daarvan wakker worden met een tevreden spinnende kat naast je. De geur van vers gezette koffie en geroosterd brood komt je tegemoet uit de keuken. Buiten fluiten de vogeltjes, binnen fluit je mannetje een vrolijk deuntje. Het ochtendzonnetje piept door de luxaflex de slaapkamer in. Ontbijt op bed met vers sinaasappelsap en warme broodjes. Romantisch hé? Het is ook niet waar. Sta mij toe u te schetsen hoe mijn zondagochtend er vandaag uitzag.

Bakken!

Sinds ik vegan eet heb ik een nieuwe hobby: bakken. Niets leuker dan aanrommelen in de keuken, je aanrecht (en vloer in mijn geval) onder de bloem strooien en je handen (en kleren in mijn geval) vol met deeg plakken. Het is echter niet alleen leuk om te doen, er zijn bijkomende voordelen: je huis vult zich met warme, heerlijke geuren en wat er uit de oven komt kan je opeten. Mmmm. Vaak is het erg lekker, soms mislukt er ook al eens wat maar dat is geen ramp. Uithuilen en overnieuw beginnen. Blijven "oefenen".

Bakken hoeft ook niet moeilijk te zijn. Dat kan uiteraard wel als je van uitdagingen houdt, maar het hoeft echt niet. Recepten in overvloed te vinden op het wereld wijde web. Vegan bakken klinkt misschien moeilijker dan regulier, ik heb juist het tegenovergestelde ervaren. Een van de lastigste ingrediënten om mee te werken zijn eieren en die heb je uiteraard niet nodig in de plantaardige keuken. Qua smaak doen vegan cakes en koekjes echt niet onder voor “gewone”. Qua structuur zijn ze soms wat steviger maar ook als je van luchtig houdt zijn er mogelijkheden genoeg.

Wat heb je nodig om te bakken?

Ik ga naar mijn werk en ik neem mee...

Deze veganist-in-wording had dit jaar het goede voornemen nog plantaardiger te gaan eten en drinken. Eén van mijn niet-vegan valkuilen is koffie. Koffie op zich is wel vegan, maar ik lust ’t spul alleen met (veel) melk en (een beetje) suiker. Thuis maak ik heerlijke lattes met haver- of sojamelk, maar op het werk is dat nogal een gedoe. Bij ons op kantoor staan van die handige automaten waar je met een druk op de knop een bekertje cappuccino of koffie verkeerd uithaalt, maar die gebruiken koemelk (in poedervorm – twee aversies in één). Met een druk op een andere knop haal je er schuimige chocolademelk uit (ook met koemelk, ook in poedervorm). Op drukke, hectische dagen heb ik na de middag behoefte aan een oppepper en de automaat biedt dan uitkomst. Daarna toch weer een schuldgevoel en de belofte aan mezelf om er niet meer in te trappen. Hopeloos. Onder andere om die valkuil te omzeilen heb ik mijzelf voorzien van wat accessoires.

Rode kool

Afgelopen woensdag kocht ik op de markt een rode kool. Geen idee waarom, het zag er lekker en kleurrijk uit en het is best al wel even geleden dat ik nog rode kool at. Maar nu - wat doe je met zo'n ding? Tegenwoordig hebben we gelukkig een oplossing voor inspiratieloze dagen: tinternet! Recepten grasduinen dus.

Een paar kanshebbers heb ik bewaard, maar als allereerste heb ik vandaag dit recept van Plantaardigheidjes gemaakt: rode kool met quinoa en sesamtofu. De mooie kleurrijke foto trok mij over de streep.

Maanzaadbrood van Vegetus

In het dorp waar ik woon was tot 1 januari van dit jaar één natuurvoedingswinkel gevestigd. Een klein, oubollig winkeltje met een schat aan producten. Zo'n winkeltje waar meer in de rekken staat dan er logischerwijs op zou moeten passen. Ze hadden lekker en dagvers biologisch brood en vriendelijke vrijwilligers die altijd voor je klaar staan. Zij zagen zich genoodzaakt te sluiten. Waarom? Omdat hun winkeltje niet meer rendabel is doordat biologisch en terug naar de natuur als “modetrend” is opgepakt door de grote supermarktketens. In elke Albert Heijn en Jumbo vind je tegenwoordig een uitgebreid gamma aan superfoods en biologische jams, pasta’s, crackers, brood, bessen, noten en weetikveelwatnogmeerallemaal. Is toch leuk? Ja en nee.