Review: de Groene Meisjes

Sinds een half jaar volg ik de blog van De Groene Meisjes. In de rechterbalk op mijn blog staat een rijtje leuke vegan blogs waar je deze dames ook terug vindt. Wie zijn ze en waarom volg ik ze? De Groene Meisjes zijn Merel en Jamie, twee enthousiaste twintigers die de wereld een stukje groener, duurzamer en vrolijker willen maken. En daar slagen ze aardig in! Via hun blog delen ze hun enthousiasme met de wereld door middel van vegan recepten, tips voor een groener leven en bewust en duurzaam shoppen en reizen.

Ze hebben een hele eigen, opgewekte schrijfstijl wat elk artikel heel aangenaam lezen maakt. Ook pittige onderwerpen gaan ze niet uit de weg, je merkt aan het aantal reacties onder een artikel dat het soms heel wat teweeg brengt. Discussies gaan de dames graag aan, zolang je de ander maar in zijn waarde laat. Ik blijf steeds bij hun blog terugkomen omdat het voor mij een zen-momentje is, batterijtjes opladen en even wat positiviteit tanken. Een grote inspiratiebron dus, met bovendien een heel arsenaal aan lekkere en originele recepten. En niet te vergeten regelmatig toffe winacties of kortingscodes voor duurzame webshops. Echt een blog om bij je favorieten te zetten.

Goulash

Nou ja, een vegan variant op goulash dan. Maak er van wat je wil, ik vind dit gerecht niet alleen lekker maar ook voedzaam, vullend en pittig. Precies wat je nodig hebt in het najaar.

De groenten zijn lekker grof gesneden zoals je ziet, dat hoort bij een stoofschotel als deze vind ik. Dit recept is ook ideaal om restjes op te maken, je kan hier alles in kwijt. Qua kruiden gaat er vooral paprikapoeder in, en ik vond in de kruidenlade een potje gedroogde marjolein. Het rook heerlijk dus ik dacht: waarom niet? Heb je dit niet in huis, ook geen probleem. Peterselie kan natuurlijk ook.

Pittige pompoen-paprika soep

Ahhhh herfstweer. Koud. Guur. Mistig. De ideale tijd om lekker binnen bij de kachel te blijven onder een dekentje met een goed boek en een kop warme sojachoco. Ik heb elk jaar weer wat moeite met die overgang van zomer naar herfst, vooral omdat het dan "opeens" weer zo vroeg donker is. Wat helpt is een kom geurige, kleurige, hete soep. Heerlijke comfort food waar je van opknapt na een lange werkdag, en het kost je nauwelijks tijd in de keuken.

Week 40 en 41

Bij gebrek aan inspiratie ga ik vandaag gewoon wat dingen met jullie delen van de afgelopen twee weken.

Als eerste: mac & not cheese met broccoli. Ik kreeg dit recept van The Surznick Common Room doorgespeeld van neef Bert. Naar aanleiding van mijn blogpost over broccolisoep wist hij mij te vertellen dat hij broccoli wel eens bij deze macaroni eet. Keigoede tip! En bovendien: die saus is echt goddelijk. Door de tomatenpasta krijgt hij een volle, okergele kleur en komen alle smaken echt goed naar boven. Bij mij zag het er zo uit:

De saus had nog iets dikker gekund maar ik was te ongeduldig met het maken van de roux en heb de (haver)melk dus wat te snel toegevoegd. Daardoor is de saus niet zo goed gebonden, maar gelukkig doet dat aan de smaak niets af. Verder is het een kwestie van pasta koken, broccoli stomen (ik deed dat in een vergiet boven de pan met pasta), saus erover en smullen maar.

Bircher muesli

Op zoek naar een makkelijk, snel, gezond en voedzaam ontbijt? Lees verder...

1. Vul een schaaltje met een plantaardige yoghurt variant. Trouwe volgers weten dat ik Alpro mild en creamy gebruik, maar alles kan!
2. Heb je appelsap in huis? Doe dan een scheutje door de yoghurt, het maakt hem wat zoeter maar ook wat dunner. Waarom dat fijn is lees je in stap 4. Je kan ook een scheutje agave- of ahornsiroop gebruiken.
3. Meng 4 à 5 eetlepels graanvlokken door de yoghurt. Havervlokken werken prima, maar je kan ook een mix gebruiken. Smaakt vind je tegenwoordig gewoon in de supermarkt, zij hebben graanvlokken maar bijvoorbeeld ook mixen met 4 of 7 verschillende soorten granen. Lekkerrr.
4. Laat de graanvlokken even "wellen". Hoe dunner de yoghurt, hoe beter dit gaat. De vlokken nemen vocht op en worden wat weker zodat ze makkelijker te verteren zijn. Heeft een minuutje of 10 nodig. Terwijl je wacht kan je, als je tijd over hebt, even het nieuws lezen of een tijdschrift (bijvoorbeeld de nieuwste Hart voor Dieren, zoals ik). Hectische doordeweekse ik-kom-te-laat-op-mijn-werk ochtend? Maak dit ontbijt dan de avond ervoor en zet het in de koelkast, klaar voor gebruik. Of maak het 's morgens als allereerste, voor je aan iets anders begint.
5. Voeg wat fruit toe, bijvoorbeeld bramen, frambozen of aardbeien. Maar appel, banaan, nectarine of peer kan ook goed. Strooi er voor de variatie eens wat kaneel over, of vanille.

Eet smakelijk!

Hooimadam

Op de blog van Green Evelien ontdekte ik de Hooimadam. Een katoenen hoes gevuld met schapenwol (neeeee niet vegan I know maar lees alsjeblieft verder) die hetzelfde werkt als een hooikist. Vroeger werd zo'n kist gevuld met hooi gebruikt om eten in warm te houden of te laten garen. De Hooimadam is daar een moderne variant van.

Bloemkool

Bloemkool: gezond, voedzaam, vezelrijk, van bij ons en nog in het seizoen tot oktober. Waarom er niet mee koken? Nou, omdat ik het stiekem niet zo heel lekker vind. (En het huis gaat er vreemd van ruiken.) Ik koop 'm dus niet zo vaak en als ik al bloemkool gebruik moffel ik het weg in een curry of zo. Gisteren, bij het opstellen van het boodschappenlijstje, drong de vraag zich weer op: wat eten we de komende dagen? Meestal kijk ik dan even naar een lijstje met seizoensgroenten om van daar uit een recept te zoeken. En daar was ie: bloemkool. Klein schuldgevoel omdat het al weer te lang geleden was dat ik 'm op heb. Vroeger thuis aten wij regelmatig bloemkool, want dat was gezond zei moeder. Mama maakte het altijd met van die dikke witte saus erbij, en een vleugje nootmuskaat - herkenbaar? Wat mij betreft een mooie combinatie van drie dingen die ik niet lekker vond (en vind).

Over courgette

Een groente die ik eigenlijk standaard vers in huis heb is de courgette. Eenvoudig en bescheiden doch zeer veelzijdig inzetbaar en voedzaam. En, niet onbelangrijk, blijft lang goed in de koelkast. Nu ben ik zo'n vergeetmuts die met boodschappen doen lang niet altijd haar eigen lijstje trouw blijft, waardoor ik vorige week "opeens" drie courgettes aantrof in de groentelade. Oeps?

Op zoek naar recepten met courgette dus. Ik vond op de website van de Vegan Challenge dit hele makkelijke recept voor broccoli-courgette soep. Broccoli is supergezond maar ik gebruik het te weinig. In deze soep smaakt hij heerlijk!

Een week in lunches

Eén lunch, meerdere lunches? Schrijft (en zegt) men dat zo? Volgens het groene boekje wel, maar het ziet er evengoed niet uit.

Ter zake: ik eet en drink nu enkele weken suikerarm/suikerbewust. Drie gezonde maaltijden per dag en maximaal 1 tussendoortje. Ik heb weinig tot niet gezondigd, heb zelfs geen chocolade op. En ik drink nu probleemloos koffie zonder suiker. Ik ben trots op mezelf!

Even serieus: is het zo moeilijk? Ja en nee. De eerste week was ik voornamelijk thuis, dus aan weinig verleidingen blootgesteld. Dat maakt het een stuk makkelijker natuurlijk. Afgelopen week was ik "gewoon" aan het werk, dan is de uitdaging (en neiging tot van het pad dwalen) wat groter. Die eerste week heeft mij zeker geholpen het voornemen om te zetten in werkelijkheid en dus vol te blijven houden. Dat is immers de grote kunst (een kunst die ik, zoals enkele voorgaande blogposts bewezen hebben, absoluut niet meester ben).

Suikerarm

Ondanks het feit dat ik wel degelijk pogingen doe om af te vallen, lukt dat niet bijster goed. Op het gevaar af me volledig belachelijk te maken, ben ik weer eens een nieuwe weg ingeslagen. Hopelijk nu de goede, die ik vol kan houden. (Dahaag doelen 2015.)

De eenvoudige vraag diende zich aan: waar word ik dik van? Antwoord: vet en suiker. Aha. Een vluchtig zelfonderzoek leidde ertoe dat ik me ging verdiepen in mijn suikerverbruik - ik ben een zoetekauw. Schrikwekkend resultaat. In bijna alles wat ik eet (en drink) zit suiker! Oeps. Ik ben thuis even wat willekeurige verpakkingen gaan naspeuren, suiker zit overal! Augurken in 't zuur: suiker. Meergranenbeschuit: suiker. Pakje tomatensoep: suiker. Appelmoes met... toegevoegde suiker. Rode kool met... toegevoegde suiker. What the hell?

Hoeraatje

Ik wil echt even wat kwijt: ik heb wederom een vreugdedansje kunnen doen in de supermarkt. Al zo ongeveer sinds ik van het bestaan weet van dit merk, heb ik het overal gezocht. Tot nog toe zonder succes, ik woon denk ik in het verkeerde deel van het land. MAAR. O glorie ende blijdscap. Mijn vruchteloze zoektocht is voorbij. Want. Vandaag. Vond ik. In de Albert Heijn. In dit achtergestelde oord. In de vriezer. Ijs. Vegan ijs. Van PROFESSOR GRUNSCHNABEL. (Voeg mentaal zo'n 38 uitroeptekens toe.)

Volgens mij zei ik hardop: waaaaaat? Neeeeeeee. Echt!?! *vreudedansje* Uiteraard waren wederom, net als bij mijn ontdekking van Wilmersburger in de Jumbo, rare blikken van de mede-winkelaars mijn deel. Boeit me niet, na lang zoeken heb ik dus gevonden. En wel twee (!) smaken. Framboise Extase en Chococolate. Heerlijk om met deze hitte reuze veel ijs-keuze te hebben. In de Jumbo vond ik eerder al soja-ijs van Van Gils, vanille en chocolade. En dan zijn er natuurlijk diverse smaken waterijs te koop.

Er is echter niets wat mij kon voorbereiden op de smaaksensatie van Professor Grunschnabel. Het voldoet absoluut niet aan mijn verwachtingen. Het overtreft ze. In de overtreffende trap. Het frambozenijs is een smaakbom, fris-zuur fruitig en licht. Sorbetijs wil nog wel eens waterig zijn of mierzoet, deze is geen van beide. Het chocolade-kokos ijs is zacht en romig, maar ook licht en heerlijk smaakvol. Beide varianten scheppen als een mousse, en zo voelt het ook aan in je mond. Dat was wel heel even wennen, maar die smaak... Ik raak er niet over uitgepraat. Dat vegan roomijs zo licht en zacht kan zijn en toch zoveel smaak kan hebben, ik had het niet kunnen dromen. Soja-ijs vind ik ook wel lekker, maar er zit voor mij toch altijd een smaakje aan dat ik niet helemaal kan plaatsen. Zal de soja wel doen. Grunschnabel heeft dat niet, de smaak is heel natuurlijk. Je proeft dat er geen rommel in zit en dat het met veel liefde en kennis van zaken uitgedokterd is. Grunschnabel is ook nog eens een Nederlands product, hoewel de naam anders doet vermoeden. Het bedrijf is gevestigd in Alkmaar sinds 2003 en verovert langzamerhand de (nationale en internationale) markt.

Dat chocolade-ijs komt nog vaker in huis, dieet of geen dieet. Manmanman. Kannie wachten om alle andere smaken uit te proberen, want die zijn er gelukkig in overvloed.

Het ijs van Professor Grunschnabel is overigens altijd:

vegan

lactose-vrij

glutenvrij

vrij van soja

koosjer

halal

Proef en overtuig jezelf!

Geluk

Ik bubbel. Ik bruis. Ik zweef op wolkjes, stuiter, spring en dans. Na maanden van twijfelen heb ik een knoop doorgehakt. En het mag nu geweten zijn: ik ga terug naar school! Ik heb me ingeschreven voor de deeltijd-opleiding Paraveterinair Dierenartsassistent bij Cursuscentrum Barneveld. En ik heb er ZIN in.

Al enkele jaren werk ik op kantoor, leuke baan, toffe collega's, niks mis mee. En toch, iets in mij kriebelde en stelde irritante vragen als: is dit nou wat je wil? Is dit het echt? Het eerlijke antwoord was dan telkens: nee, niet helemaal. Maar ik ben zo'n twijfeltrutje dat niet houdt van grote veranderingen en ontiegelijk besluiteloos kan zijn en daar dan weer moedeloos van wordt. Want wat ik dan eigenlijk wél wilde, die vraag bleef lang onbeantwoord. Uiteindelijk heb ik mezelf de eenvoudige vraag gesteld: als je nou echt gewoon kan kiezen, zonder met alle toeters en bellen rekening te houden, wat zou je dan kiezen? En daarop kwam een duidelijk antwoord: dierenartsassistent. Dat is gelukkig voor mij een bestaand beroep, waarvoor ook gewoon een opleiding bestaat. Ik kan het combineren met mijn huidige baan, de financiën krijgen we ook nog wel rond en hele grote verantwoordelijkheden hoef ik verder niet te dragen, dus het moment is NU. Ik pak mijn kans en ga er voor.

Wat de toekomst brengen gaat, geen mens die het weet. Maar ik heb eindelijk mijn keuze gemaakt en we gaan zien waar het toe leidt.

de grote kunst schuilt altijd weer
in 't omgaan met je kansen
als het geluk jouw kant op komt

dan moet je er mee dansen

Toon Hermans

Snelle salade

Vernieuwd strijdplan

Als u deze blog volgt dan weet u dat ik mezelf de nodige doelen gesteld heb teneinde wat kilootjes af te vallen en die ook er af te houden. En hoewel ik van plan ben aan die doelen vast te houden, gaat het gewichtsverlies me niet snel genoeg. Als ik eerlijk ben: ik ben nog geen gram afgevallen. Enkele weken geleden herinnerde een collega mij aan Sonja Bakker en haar dieet, en dat ze eigenlijk weer "vriendinnetjes met Sonja" wilde worden. Dat ideetje had zich in mijn hoofd genesteld en in het lange weekend van Hemelvaart heb ik mijn plan uitgebroed.

Opruimen met Marie Kondo

In het voorjaar gaat er bij mij altijd ergens wat kriebelen en krijg ik zin om schoon te maken en op te ruimen. Normaal ben ik daar niet zo voor, maar bij de eerste zonnestralen, het lengen van de dagen en de ochtendconcerten van onze gevleugelde vrienden gaat er bij mij iets los (een schroefje, denkt u nu niet geheel onterecht). Ik weet nooit zo goed raad met die plotselinge energieboost en doe dan ofwel niets, ofwel heel veel maar de verkeerde dingen. Ik zet het hele huis ondersteboven maar als ik dan klaar ben is er eigenlijk niets opgeruimd. Herkenbaar? Lees verder.

Onlangs las ik deze post van Wendy Walrabenstein. De interesse was gewekt. Wat verder speurwerk bracht mij onder andere bij deze berichten op de blog van De Groene Meisjes. Ik was verkocht en heb meteen het boek van Marie Kondo gekocht. Wieblieftu? Marie Kondo is een Japanse opruimgoeroe met een eigen adviesbureau. Ze helpt inmiddels wereldwijd mensen met het opruimen van hun huis. En dan niet letterlijk leegruimen en schoonmaken, nee ze geeft tips over hoé je nu eigenlijk moet opruimen. Het echte werk doe je zelf want alleen jij kan bepalen wat je wil houden en wat je weg wil doen. Dat is namelijk de kunst: opruimen is niet opbergen (meer spulletjes kwijt kunnen in minder ruimte). Nee, opruimen is selecteren en wegdoen.

Roerbak met meiraap

Gisteren stond ik mijn wekelijkse vers-inkopen op de markt te doen toen mijn oog op de bak met meiraapjes viel. Groente van de maand april gevonden! Want om nou meiraapjes in mei te kopen... cliché cliché.

Voor wie ze niet kent: meiraapjes zijn kleine ronde knolletjes met een paars-witte schil. Een voorjaarsgroente met een vaag radijs-achtige smaak. Beetje zoetig maar vooral fris. Eenmaal thuis wist ik bijgot niet wat ik ermee aan moest, dus heb ik iets gedaan wat ik normaal nooit doe: improviseren. Daar kwam iets uit wat best geslaagd was, zelfs zodanig dat ik het recept hier met u durf te delen.

Vega-organisatie

Door drukte in het offline leven was ik tijdelijk vergeten dat ik ook nog een blog heb bij te houden. Excuses aan de trouwe volgers (hallo bent u daar?) en zo-nu-en-dan-eens-kijkers, bij deze weer een bericht zodat u weet dat ik er nog ben.

Als het leven druk wordt en er blijft weinig tijd over voor koken, bakken en andere leuke dingen, is het belangrijk dat je toch nog steeds lekker en gezond kunt eten. Het helpt als je dan goed georganiseerd bent zodat je in weinig tijd veel voor elkaar kunt boksen. Voor de chaoot in mij is dat niet altijd eenvoudig, dus heb ik drie "vees" bedacht die u wellicht ook kunnen helpen.

Vegan Leuven

Gisteren vierden wij de verjaardag van mijn nichtje, intussen een hele dame van veertien. Daarvoor reisden wij af naar Leuven, thuisstad van mijn mede-veganist en lichtend voorbeeld - de enige veganist die ik ken in het echte leven - neef Bert. Rond de middag kwam onze familie bij elkaar in het gezellige restaurant Mykene. Je vindt het in het bruisende hart van de stad, in de Muntstraat, vlak bij de parkeergarage onder het Monseigneur Ladeuzeplein waar zich ook de majestueuze universiteitsbibliotheek bevindt.

Het restaurant is zeer sfeervol ingericht en biedt plaats aan grote groepen maar is ook geschikt voor een intiem diner met z'n tweetjes. Het personeel is vriendelijk en behulpzaam. De keuken is Belgisch. Een zeer geschikte plek om je omnivore familie of vrienden mee naar toe te nemen, ze serveren namelijk vlees en vis. Ook vegetariërs komen niets te kort, en, niet onbelangrijk: veganisten worden er verwend. Er is altijd minimaal 1 vegan voor- en nagerecht beschikbaar op de menukaart, en een vijftal hoofdgerechten waaruit je kan kiezen. De kok is bovendien flexibel en bereid tot experimenteren. Zo kregen wij een hapje paté te proeven met noten en zongedroogde tomaatjes, een geslaagd experimentje dat kans maakt op de kaart te verschijnen.

Review: Wilmersburger tortellini

Voor zij die Wilmersburger nog niet kennen: het is een veganistische kaasvervanger op basis van plantaardige vetten. Vrij van soja en een aantal producten zijn ook vrij van gluten. Duits van oorsprong maar volledig omarmd door Nederlandse vegans, en terecht want zeer smaakvol. Bijkomend voordeel: het is behoorlijk lang houdbaar in de koeling: ongeopend enkele maanden, geopend blijft ie ook nog wel een week of twee goed.

Wilmersburger is verkrijgbaar in blokken en plakjes in verschillende smaken en bovendien ook als geraspte (pizza)kaas. Die laatste variant is werkelijk ideaal als vervanger voor geraspte kaas op pizza's en bij pastagerechten maar ook in en op ovenschotels en in bechamel-achtige "kaas"sauzen. Hoewel de smaak maar weinig weg heeft van koemelk-kaas gedraagt het zich wel ongeveer zo. Als je 't over de tomatensaus van je pizza strooit, smelt het heerlijk romig weg, net als in sauzen. Als je het als topping gebruikt voor je ovenschotels krijg je een knapperig korstje. En als je een plak tussen twee sneetjes brood legt en het geheel tussen het tosti-ijzer legt krijg je... tosti! Als je het apparaat aan zet tenminste. (Voor de Belgen: tosti = croque monsieur. Voor de Nederlanders: spreek uit als "krok mesjeu".)

Raapstelenstamppot met appel

Het zonnetje schijnt, de vogeltjes fluiten, Teletubbies komen naar buiten. Het is vooohoorjaar! Wat is het toch elk jaar weer heerlijk, die eerste zonnestralen. Al is het buiten nog best koud, van achter glas kijkt het zo aanlokkelijk mooi. Ik word er vrolijk van! Het geeft energie, net of de batterijtjes weer vol zijn na een lange grijze donkere depri winter.

In het kader van mijn goede voornemens probeer ik elke maand een voor mij nieuwe groente uit. En wat past er nu beter bij het voorjaar dan... raapstelen! Het is het loof van jonge meiknolletjes en wordt meestal in bosjes verkocht. De smaak zit ergens tussen spinazie en rucola in. Licht pittig, dus ideaal voor in een stamppot. Het wordt nog lekkerder met wat gebakken appelblokjes eronder, zoet contrasteert fijn met het scherpe van de raapstelen.

Soep met peren

Van mijn lieve vriendin R. kreeg ik een recept doorgespeeld voor soep met zoete aardappel en peer. Ik hou per definitie van soep. Maar... peren? In een soep? Dat moeten we uitproberen!

En dat deden we dus ook. Het recept staat hier. Het is wel vegetarisch, niet veganistisch, maar dat is zo verholpen. Vervang de boter door plantaardige margarine of olie en de room door sojaroom en tadaah.

Marmercake (en muffins)

De eerste week van goede voornemens zit erop, en dit zijn de resultaten:

1. Twee stuks fruit per dag - check.

2. Minder ongezonde troep kopen - check. Drie keer in de supermarkt geweest en me niet laten verleiden.

3. Gezonder snoepen. Mwah. Twee keer worteltjes met hummus weggeknaagd. De zak met popcorn die er nog lag is nu open maar er is nog maar 1 schaaltje uit. Valt me niet tegen van mezelf.

4. Minder koffie - check. Twee lattes per dag, braaaf.

5. Minder chocolade - check. Deze week 3x iets met chocolade. Braaaaf.

6. Nieuwe groentesoorten uitproberen - volgende week nummer 1: raapstelen.

Strijdplan

Voor zij die het nog niet wisten: ik ben een snoepkont. Lekkers kan ik niet weerstaan, zeker niet als het chocolade is. Ik "worstel" dus ook al enige jaren met wat kilootjes overgewicht. Soms gaan die er weer af, meestal komen ze er net zo vlot weer bij. Soms heb ik er last van, soms heb ik er geen moeite mee. De laatste weken merk ik dat die extra kilo's mij dwars zitten. Van alle broeken in mijn kleerkast passen er nog maar twee of drie. Die leuke t-shirtjes zitten nu wel erg strak. Zelfs mijn winterjas zit niet meer zo lekker. Ik ben het BEU. Tijd om er wat aan te doen.

Diëten heb ik al vaker geprobeerd, zonder succes zoals blijkt. Ja, ik val af maar kom net zo hard weer aan als ik het dieet gedag zeg. Nieuw plan: wat aanpassingen in mijn levensstijl doorvoeren die voor een blijvende verandering kunnen zorgen. Oeh wat klinkt dat dramatisch. En toch valt dat eigenlijk wel mee...

Comfort food

Vorige week vrijdag/zaterdag ben ik snipverkouden geworden. Zoiets gebeurt uiteraard niet ineens, maar vrijdag begonnen de symptomen zich te manifesteren: beginnende keelpijn, beetje snotterig en een zeurderige hoofdpijn ergens in de verte. Op tijd naar bed en warm ingeduffeld, maar het mocht niet baten. Gelukkig is het bij een fikse verkoudheid gebleven, er schijnen ergere dingen te heersen (een gemuteerde, resistente variant op het griepvirus en een zware blafhoest zijn slechts twee dingen waar enkele van mijn collega's mee te kampen kregen). 

Hoewel het dus erger kon, was ik begin deze week evengoed geen cent waard. Juist dan wil je toch lekker en gezond eten. Ik voorzag dus in comfort foods: troosteten. Geen junk food of fast food, maar eten dat snel klaar is en wat je "troost" biedt: je gaat je er wat beter van voelen.

Verjaarstaart

Afgelopen week was ik jarig. Ik werd in de bloemetjes gezet - dank voor deze kleurenpracht!

U weet al dat ik van bakken hou, dus het zal u niet verbazen dat ik zelf aan de slag toog om een verjaarstaart (dat is geen echt woord, ik weet het, maar het is zo grappig) in elkaar te steken. Ik kwam dit recept tegen op de blog Le Gumo (nu weet u meteen hoe ik aan het woord kom) voor een soort kwarktaart met kersenyofu. Het ziet er ongelofelijk lekker uit, heeft de wauw-factor door het mooie rode laagje aan de bovenkant en het recept zag er niet al te moeilijk uit.

Ochtendrituelen

Zondagochtend = gelukzaligheid. Geen wekker die afloopt in de vroege uurtjes, want we hoeven niet vroeg op te staan. In plaats daarvan wakker worden met een tevreden spinnende kat naast je. De geur van vers gezette koffie en geroosterd brood komt je tegemoet uit de keuken. Buiten fluiten de vogeltjes, binnen fluit je mannetje een vrolijk deuntje. Het ochtendzonnetje piept door de luxaflex de slaapkamer in. Ontbijt op bed met vers sinaasappelsap en warme broodjes. Romantisch hé? Het is ook niet waar. Sta mij toe u te schetsen hoe mijn zondagochtend er vandaag uitzag.

Bakken!

Sinds ik vegan eet heb ik een nieuwe hobby: bakken. Niets leuker dan aanrommelen in de keuken, je aanrecht (en vloer in mijn geval) onder de bloem strooien en je handen (en kleren in mijn geval) vol met deeg plakken. Het is echter niet alleen leuk om te doen, er zijn bijkomende voordelen: je huis vult zich met warme, heerlijke geuren en wat er uit de oven komt kan je opeten. Mmmm. Vaak is het erg lekker, soms mislukt er ook al eens wat maar dat is geen ramp. Uithuilen en overnieuw beginnen. Blijven "oefenen".

Bakken hoeft ook niet moeilijk te zijn. Dat kan uiteraard wel als je van uitdagingen houdt, maar het hoeft echt niet. Recepten in overvloed te vinden op het wereld wijde web. Vegan bakken klinkt misschien moeilijker dan regulier, ik heb juist het tegenovergestelde ervaren. Een van de lastigste ingrediënten om mee te werken zijn eieren en die heb je uiteraard niet nodig in de plantaardige keuken. Qua smaak doen vegan cakes en koekjes echt niet onder voor “gewone”. Qua structuur zijn ze soms wat steviger maar ook als je van luchtig houdt zijn er mogelijkheden genoeg.

Wat heb je nodig om te bakken?

Ik ga naar mijn werk en ik neem mee...

Deze veganist-in-wording had dit jaar het goede voornemen nog plantaardiger te gaan eten en drinken. Eén van mijn niet-vegan valkuilen is koffie. Koffie op zich is wel vegan, maar ik lust ’t spul alleen met (veel) melk en (een beetje) suiker. Thuis maak ik heerlijke lattes met haver- of sojamelk, maar op het werk is dat nogal een gedoe. Bij ons op kantoor staan van die handige automaten waar je met een druk op de knop een bekertje cappuccino of koffie verkeerd uithaalt, maar die gebruiken koemelk (in poedervorm – twee aversies in één). Met een druk op een andere knop haal je er schuimige chocolademelk uit (ook met koemelk, ook in poedervorm). Op drukke, hectische dagen heb ik na de middag behoefte aan een oppepper en de automaat biedt dan uitkomst. Daarna toch weer een schuldgevoel en de belofte aan mezelf om er niet meer in te trappen. Hopeloos. Onder andere om die valkuil te omzeilen heb ik mijzelf voorzien van wat accessoires.

Rode kool

Afgelopen woensdag kocht ik op de markt een rode kool. Geen idee waarom, het zag er lekker en kleurrijk uit en het is best al wel even geleden dat ik nog rode kool at. Maar nu - wat doe je met zo'n ding? Tegenwoordig hebben we gelukkig een oplossing voor inspiratieloze dagen: tinternet! Recepten grasduinen dus.

Een paar kanshebbers heb ik bewaard, maar als allereerste heb ik vandaag dit recept van Plantaardigheidjes gemaakt: rode kool met quinoa en sesamtofu. De mooie kleurrijke foto trok mij over de streep.

Maanzaadbrood van Vegetus

In het dorp waar ik woon was tot 1 januari van dit jaar één natuurvoedingswinkel gevestigd. Een klein, oubollig winkeltje met een schat aan producten. Zo'n winkeltje waar meer in de rekken staat dan er logischerwijs op zou moeten passen. Ze hadden lekker en dagvers biologisch brood en vriendelijke vrijwilligers die altijd voor je klaar staan. Zij zagen zich genoodzaakt te sluiten. Waarom? Omdat hun winkeltje niet meer rendabel is doordat biologisch en terug naar de natuur als “modetrend” is opgepakt door de grote supermarktketens. In elke Albert Heijn en Jumbo vind je tegenwoordig een uitgebreid gamma aan superfoods en biologische jams, pasta’s, crackers, brood, bessen, noten en weetikveelwatnogmeerallemaal. Is toch leuk? Ja en nee. 

Kruidige linzensoep

Niets lekkerder met dit winterse weer dan een kom dampende soep. Verwarmend, voedzaam en opbeurend. En klaar voor je het weet. Soep uit blik, pak of zak is vaak te zout naar mijn smaak of niet vegan door absurde toevoegingen als room of gehaktballetjes. Er gaat niets boven zelfgemaakt!

Het recept voor deze linzensoep kreeg ik doorgespeeld van een collega en heb ik vervolgens aangepast naar de inhoud van mijn koel- en voorraadkast. 

Winterkost

Morgen vieren wij een verjaardag. In onze familie betekent dat meestal in elk geval: gezellig bij elkaar komen en samen eten. Bijkomende opties als uitstapjes en museabezoeken zijn mogelijk, maar niet altijd noodzakelijk. In dit geval worden wij verwacht bij mijn ouders thuis, aangezien vader de jarige job is. Voor het gemak voorziet moeder in een Chinees buffet – makkelijk en het valt bij iedereen in de smaak. Behalve dan bij de vega(n)s. “S”, jazeker, ik ben niet de enige in onze familie: mijn neef is veganist en zijn vriendin vegetariër (Of zegt men dan “vegetarische”? Afijn, u begrijpt wat ik bedoel). Wij voorzien dus in ons eigen kostje. Hetgeen er op tafel komt moet aan de volgende criteria voldoen:

1. wij moeten het alle drie lusten

2. het moet niet al te moeilijk zijn - ook wij zijn gemakzuchtig en zoals reeds eerder gemeld geen helden in de keuken

3. het moet makkelijk te vervoeren zijn - het is een dik uur autorijden van ons huis naar dat van mijn ouders

4. vanwege punt 3 moet het ook eenvoudig en redelijk snel op te warmen zijn in oven of magnetron

Weerstandsoep

Nog een recept?! Jep, nog een recept. Het wordt misschien toch een iets andere blog dan ik zelf in gedachten had. Ach, als we maar lol hebben.

Dit recept heb ik helemaal niet zelf bedacht, het is een recept van etnobotanist James Wong uit zijn boek “Grow your own drugs”. Meneer Wong is echter geen veganist – zelfs geen vegetariër – en gebruikt in zijn recept dus kippenbouten en dito bouillon. Ik uiteraard niet. Hij gebruikt ook echinaceawortel, een zeer obscuur plantendeel dat ik ondanks veel zoekwerk nog niet heb kunnen traceren laat staan kopen. De echinaceaplant staat bekend om zijn genezende werking bij verkoudheid en grieperigheid dus ik begrijp wel waarom Wong het in deze soep gebruikt. Zonder kan echter ook prima, het resultaat is een smakelijk soepje dat je weerstand nog steeds een mooie boost geeft.

Mijn "simpele spaghetti"

Ik ben een simpel mens met simpele behoeften. Ik hou van eenvoudig maar lekker eten. Dat komt goed uit, want ik ben geen held in de keuken. Inmiddels heb ik toch wel zo ongeveer anderhalf jaar – oftewel zo goed als geen – ervaring met koken. Stoofpotjes, curry’s, soepen, ovenschotels en spaghettisaus – dat is mijn ding. Intussen durf ik ook wel grotere projecten aan, maar dan alleen in de weekends als ik zeeën van tijd heb en het niets geeft als het mis gaat. Doordeweeks kom ik met Honger - jawel, hoofdletter- thuis van mijn werk en dan wil ik binnen een half uur (drie kwartier is het absolute maximum) eten.

Mijn “simpele spaghetti” is daarvoor een ideaal recept. Je kan er ook perfect restjes groenten in verwerken die anders in de koelkast liggen te verleppen. Zowat alles past in deze saus.

Granola

’s Morgens kan ik niet het huis uit zonder wat te eten. Daar komt bij dat ik geen ochtendmens ben en veel tijd nodig heb om wakker/menselijk te worden. Ik woon gelukkig op slechts een kwartiertje fietsen van mijn werk dus hoef niet op een onaards uur op te staan om op tijd te komen. Toch: ontbijt moet makkelijk en snel zijn, anders werkt het niet.

De oplossing: granola. Waar ik vroeger standaard muesli of cruesli met melk wegknaagde, is het nu zelfgemaakte granola met havermelk of sojayoghurt. Het is echt heul veul lekkerder dan uit een pak en het verveelt nooit want eindeloze mogelijkheden tot variatie. Ik gebruik dit recept van Lisette Kreischer als basis maar heb het aangepast naar mijn eigen smaak. Haar boek Plant Power ligt standaard op mijn keukentafel omdat ik het wekelijks gebruik en dit is tot nog toe mijn favoriete recept eruit.

Van omni naar vega naar vegan

Na ongeveer 30 jaar omnivoor-zijn vond ik het tijd voor iets anders. Ik at zo ongeveer elke avond hetzelfde: aardappels – vlees – groente. Ook wel eens spaghetti of oosters, maar heel veel variatie zat er niet in. Dat ik zelf niet kon koken werkte nou ook niet echt in mijn voordeel. Op een avond zat ik te lezen (ik lees graag en veel) over boeddhistische monniken. Een van de leefregels die zij volgen is, vrij vertaald, “gij zult niet doden”. Na het lezen van een klein, ogenschijnlijk onschuldig zinnetje, sloeg ik opeens radicaal aan het denken. Dat zinnetje was: “De meeste monniken zijn daarom vegetariërs”.

Natuurlijk wist ik wel dat biefstukken en spare-ribs niet aan de bomen groeien, maar ik had nooit echt over mijn eten nagedacht. Deze zelfbenoemde dierenvriend was helemaal niet zo diervriendelijk bezig. Van de ene op de andere dag werd ik vegetariër. En opeens opende zich een wereld van mogelijkheden. Ik zette mijn eerste, aarzelende stapjes in de keuken. Zo ontdekte ik iets heel belangrijks: wat je zelf kookt, is lekker. Mislukken doet het bijna nooit, en als dat dan toch eens gebeurt – nou en? Meestal is het toch nog wel te eten, en je weet dan in ieder geval hoe het niet moet.

De stap richting vegetariër was snel gezet. De stap richting veganist is er niet één, maar vele kleintjes. Ik ben nog steeds onderweg en neem er mijn tijd voor (stop ook eens tussendoor en geniet van het moois/lekkers). Tot nog toe heeft het mij alleen maar goeds gebracht: ik heb leren koken, eet veel gevarieerder en (volgens mij) gezonder, wat ik maak eet ik met smaak op en ik voel me er opperbest bij. Het is een verrijking.

Veganisten zijn er overigens in alle soorten en maten (het zijn net mensen). Je hebt er met een hoog ecozonnestraalhippie-gehalte (geweldige term, voor de gelegenheid even gejat van Anna) en je hebt er die biologisch belangrijk vinden maar niet Belangrijk met een grote B. Ik zit in die laatste categorie. Als het effe kan koop ik biologisch want ja het is beter en lekkerder, maar ik ben er niet consequent in en ook niet altijd even hard mee bezig. Mijn verse groenten en fruit koop ik grotendeels op de markt en kleinendeels in de natuurvoedingswinkel. Verder vind ik conserven de beste uitvinding sinds geroosterd brood en is mijn vriezer mijn beste vriend. Een maaltijd koken voor 1 persoon kost meestal even veel tijd en energie als een grote pan voor 4, dus ik kook meestal 4 porties en vries er dan 2 á 3 in. Als ik dan eens geen tijd of zin heb om te koken, plemp ik snel iets in de magnetron.

Zo heb ik stiekem toch een beetje meer over mezelf verteld, de volgende post gaat echt over eten – bij deze beloofd!

Vraag en antwoord

Vraag 1: Wie is Greet?

Antwoord: Neeee, de titel van de blog is: “Wat eet Greet?”. Deze blog gaat over veganistisch oftewel plantaardig eten. Meestal is dat gezond, soms ook niet. Het zal vooral over lekker eten gaan want ik hou van lekker eten en jij waarschijnlijk ook als je dit leest.

Vraag 2: Vega-watte?

Antwoord: http://www.veganisme.org/veganisme/wat-is-veganisme/

Vraag 3: Is Greet een veganist?

Antwoord: Nou… nee… ja… eigenlijk… hrm. Da’s een lastige. Ik doe mijn best zo veganistisch mogelijk te eten omdat ik niet wil dat er voor mijn voedsel dieren gedood worden of lijden (dat is de korte uitleg, de lange uitleg past vanzelevensdagen niet op een blog). Ondanks alle goede bedoelingen sluipt er echter toch nog wel eens iets met ei of melk erin mijn voorraadkast binnen. En dan eet ik het uiteindelijk toch op, want weggooien vind ik zonde. Daarnaast gaat veganisme over meer dan eten alleen en ik ben gewoon nog niet zo ver. Ik noem mezelf dus geen veganist maar blog wel over vegan eten omdat dat (naast ontiegelek lekker) het enige is waar ik iets zinnigs over kan schrijven wat eten betreft.

Vraag 4: Waarom een blog? Er zijn er al zo veel.

Antwoord: Ongetwijfeld zijn er al meer dan genoeg blogs, maar ik had er nog geen. Het kriebelde om te gaan schrijven. Vegan blogs zijn er overigens nooit genoeg naar mijn bescheiden mening.

Vraag 5: Wat mogen we verwachten?

Antwoord: Eerst het slechte nieuws… verwacht van mij geen recepten. Ik ben een dummie in de keuken (denk “The Swedish Chef” uit de Muppet Show, laat het verzonnen Zweedse gebrabbel weg en je bent een heel eind). Bovendien ben ik nog maar goed een jaartje aan het koken dus zelf recepten bedenken zit er echt nog niet in. Waarover ik dan wel blog? Over wat ik zoal koop, bereid en eet. Ik kan ook erg enthousiast worden van (voor mij) nieuwe recepten en producten en deel mijn enthousiasme graag. Ik zal dus regelmatig verwijzen naar andere blogs, websites of kookboeken en jullie zo nu en dan mijn maaltijden laten zien (foto’s, jawel!). Een blik in mijn dagelijkse leven, met andere woorden. Boeiend? Weet ik het. Ik weet niet eens of iemand dit leest, maar ik schrijf en de kriebel heeft een uitlaatklep gevonden.

Genoeg gevraagd - tot de volgende post!